ουδάλλος

οὐδάλλος (Α)

οὐδέτερος («νίκη μὰν οὐδάλλος, ἀνήσσατοι δ' ἐγένοντο», Θεόκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < οὐδέ + ἄλλος].